A R T I C U L I C O N S E N-
S V S C H R I S T I A N AR V M
E C C L E S I A R V M Q V I B V S V N I-
verſitas Fratrum ſubſcripſit Her-
ceg-Szŏlŏſini in Baronia.
A N N O Domini M. D. LXXVI.
Die 16. & 17. Auguſti.
I. ad Timoth. 3.
|
Oportet Epiſcopum irreprehenſum eſſe, unius |
1. T ſoli tantum Regi Deo præ cæteris cauſa religionis contemnamus, oportet. Hunc autem Deum credimus Vnum eſse natu- 3. Superintendens ex conſenſu Seniorum omnia fa- 4. Subiectionem Euangelicam a Paſtoribus in Cauſis
Cauſis Ecc1eſiarum requirimus, & vbi præſentiæ 5. Quia ſæpenumero accidit, ita ſuggerente Satana, 6. Diſertè ab Apoſtolo prècipitur, vt probentur A ij Hoc
Hoc tamen addimus Seniores poſſe intercedente Sa- 7. Introductionem mulierum poſt partum (quia ad 8. Feſtiuitates Sanctorum præter diem dominicum, 9. Quemadmodum prophani dies dicati ſunt la- faſtus
faſtus, ebrietates, iurgia, ſaltationes, ludos, 10. Vt hæc diſciplina populi & quæ ad eam per- 11. Quilibet Paſtor officium ſedulo ac diligen- A iij ter pro-
ter procuret: at interim caueat ne falcem ſuam in 12. Paſtores in Eccleſijs par onus ſuſcipiant, & im- 13. Præcipimus preterea & mandamus in Domino, comodi
commodi, quid tentare præſumat, ſed ſemper publi- 14. Quoniam vinolentum & ebrium ſacerdotem A- 15. Vt Canones à nobis notati Perpetuo curſu & A iiij Synodi
Synodi habeantur, in quibus de omnibus iſtis di- 16. In hoc autem negotio id obſeruandum eſt, ne 17. Lites, pugnas, verborum ſuſurationes, inflationes, 18. Otioſos, ac negligentes Miniſtros, qui tantum Do- minicis
minicis diebus Codices in manus recipiunt, cæteris 19. Nemo ante legitimum terminum ſuæ functionis 20. Quum communis neceſſitas Eccleſiarum poſtula- B fidium
ſidium, vt ſine tergiuerſatione ſoluant, ſtatuimus. 21. Quia aſtutia Sathanas plerunque fieri cernimus Interea
Interea hoc quoque cavebunt Paſtores ne cum 22. Si quis caſus aut aliqua difficultas orietur in 23. Volumus & requirimus, vt Paſtores ſinguli ſibi 24: Nullus Miniſtrorum ac Rectorum ex vna diocæ B ij Quamuis Quamuis ſanguinarij & crudeles in noſtris re- 26. Paſtoribus Eccleſiarum, qui præſunt in Eccle- Addi-
Addimus illud etiam vt Paſtores ſuis Rectoribus 27. Vt diſciplina Eccleſiaſtica, ſine qua certè Ec- 28. Præterea ordinandis ſtatuimus vt Paſtores qui 29. Cenſuram Eccleſiaſticam quam alias iuriſdictio- B iij habuit
habuit, Eccleſia claues ſoluendi & ligandi habe- 30. Paſtoribus Eccleſiarum ſub pœna depoſitionis, 31. Nuptiarum celebrationes die Dominico (quan- nium
nium parant ebrij, & verbum Dei negligunt, et Do- 32. Iuramentum inter contrahentes matrimonium , 33. B iiij Nullus
Nullus copulet coniuges, niſi habeat teſtimo- 34. Nemo diſpares & in æquales vel ob metum ty- 35. Quia autem quotidiana experientia teſtatur clan- autem
autem quæ matrimonia turbare poſſent, matrimonio- 36. Duæ perſonæ inter quas ſponſalia & dextrarum 37. Baptiſmum in templo (licet nullo loco concluda- C modo
modo id ſobrie & cum decoro fiat, Regnum enim Dei non venit cum obſeruatione, Luc.17. 38. Mulieribus præterea ſicut loquendi docendi & 39. Mandamus præterea in Domino, vt omnes tàm aduenæ
aduenæ quidam & peregrini in cætu, vbi cœna diſ- 40. Quandoquidem inimicitiæ ſummæ exaſperant 41. Quia omnes Euangeliſtæ & Apoſtolus Paulus, C ij Quia Quia ſemper aliqua exhortatio cœnam præcedere 43. Qui contumaciter ſummere volunt, hos primùm 44. Vſu rationis expertes pueros, à Sacra Cœna ar- 45. Cæterum
Cæterum carnifiicinam illam animarum, de 46. Quoniam ægroti de vita periclitantes ſæpenu- 47. Poſtquàm articuli iſti iudicati & ſecundum C iij eos
eos temere violare præſummant. Si quis autem F I N I S: Subſcripſerunt Fratres, numero 40. Impreſſum Papæ. 14. die Au-
mundi principibus, vti ſupremo capiti ad-
hæreamus, ita omnes mundi poteſtates in
râ ſeu eſsentiâ, qui in Sancta Lingua Iah & Ie-
houah appellatur, præter quem extrà quem alius non
est. Hunc tribus hypoſtatibus ſeu perſonis ſub-
ſiſtentibus realiter diſtinctum non diuiſum aut
confuſum, quæ ſunt Pater, Filius & Spiritus
ſanctus, ſine vlla proprietatum confuſione, ſecun-
dum ſcripturas affirmamus. Nequè tamen tres
Deos credimus: multitudo ſiquidem Deorum ex-
ecrabilis eſt: ſed Perſonas conſubſtantiales & co-
æternas ſuis proprietatibus characteriſticis vere
diſtinctas.
ciat, nec aliquid in rebus arduis priuato conſilio
tentet.
eorum exigitur (neceſſitate tantum ineuitabili ex-
cepta) nihil eos detineat, decreuimus. Scriptum est
enim mortui ſepelliant mortuos ſuos, tu me ſequere.
Hoc etiam ab ipſis poſtulamus vt cum præpoſitis, in
cauſis Ecleſiarum abeſſe contingat, vicini paſtores
apud populum eorum in docendo ſi opus fuerit, in
Baptizando, coniuges copulando, vices ſuas ſupple-
ant. Ac ſi aliqui eorum ad certum negotium Ec-
cleſiæ determinandum à Senioribus, vel ad ſe vo-
cantur, vel aliquo tranſmittuntur, ſine omni excuſa-
tione morem gerant volumus.
vt Paſtores ſuis Senioribus ſint inobedientes, nec e-
orum cenſuras recipiant, imo nihili faciant: Id-
circo decreuimus vt tales iuriſdictione Eccleſiaſtica
coerceantur.
prius qui Miniſtraturi ſunt quàm in opus emittantur:
Quapropter citra perſonarum reſpectum omnibus
tàm à docendi munere quàm Sacramentorum ad-
miniſtratione interdictum volumus, donec coram
Eccleſia Doctrina & morum examen inſtituatus:
cramento Iuriſiurandi nonnullis perſpethe pietatis
& integritatis hominibus facultatem docendi con-
cedere.
Populum Iſraeliticum pertinebat) ad gentem Iudai-
cam tranſmittimus: Nec obſeruationem dierum 40
vel 80, ſed tantum naturalem honeſtatem docemus.
(quia nec Saluator noſter inſtituit nec Apoſtoli eius
ſcriptis tradiderunt) ideo ad Papiſtas relegamus.
Feſtiuitates tamen natiuitatis, circumciſonis, paſ-
ſionis, aſcenſionis, & aduentus Spiritus Sancti ob-
ſeruandas eſſe decreuimus.
boribus corporalibus, quibus victum aliaque vitæ
neceſſaria quærat populus, ita feſtus dies ſanc-
tè fuit inſtitutus quo idem populus à curis liber,
Deo ac Verbo eius & Sacramentis hoc eſt di-
uino cultui vacaret. Idcirco cùm nunc ſerijs ma-
gis iritetur quàm placetur ira Dei ob otia
quibus vitijs ille dies vt plurimum prophanatur,
populo vniuerſo ſeuerè indicimus, vt talibus re-
licts, totum ſe Deo conſecret, ac dies feſtos
ſanctè celebret, quemadmodum Deus præcepit, au-
diendo verbum Dei, orando tàm in Templo quàm
domi priuatim. Quin & paſtores aſſiduê ſu-
as Eccleſias monere oportet vt populus his aſ-
ſueſcat.
tinent reſtitui poſſint, neceſſarium eſſe duximus
primum omnium vt præter ordinarias contiones
quæ ſingulis ſacris ferijs, quàm fideliſſime de
omnibus doctrinæ Chriſtianæ capitibus haben-
dæ ſunt, pueritia ſacro catechiſmo diligenter de
omnibus fidei noſtræ articulis inſtituatur. Ita
legimus Sanctos Patres Catechiſmum in ſuis E-
cleſijs tradidiſſe, lege Euſebium in Hiſtoria Ec-
cleſiaſtica lib. 6. Cáp. 19.
alienam meſſem mittat, ſecundum veterum Cano-
num inſtituta. Nec ſine ſcitu paſtoris legitimè con-
ducti in aliquo loco doceat, aut copulet, ſed cùm
venia aut nutu paſtoris eius loci, niſi neceſſitas co-
gat propter abſentiam conducti Paſtoris, tunc enim
iustè miniſtrare poterit ita tamen vt donum ſui ſer-
uitij conducto Paſtori relinquat. Statuimus præ-
terea vt nullus ſucedere alicui miniſtro preſumat,
donec priori miniſtro de mercede ſui laboris ſatis
factum fuerit
par onus fugiant, Si ab vna ciuitate aut pago ſuſ-
tentari poſſunt, ne ſe pluribus pagis obligent Stipen-
dij aut queſtus turpis cauſa I. Theſ. 3. Verùm
propter Miniſtrorum inopiam concedimus ſi vnus
tribus pagis preſit, & vrgente neceſſitate etiam a-
lijs inſeruiat, non cauponando Dei ſermonem, ſed
fructificando Domino ædificando Eccleſiam, vt ſic
currat ſermo Dei 2 Cor. 2. 4. 2. Theſ. 3.
ne quis Miniſtrorum in aliquem incertum locum vo-
catus, de migratione ſua ſpe amplioris ſtipendij aut
cam authoritatem expectet, non enim conuenit vt
quis de ſua commoditate magis quàm de ædificatio-
ne Eccleſiæ ſit ſolicitus 2. Cor. 2. 4. & 2. Theſ.
3. illud etiam obſeruandum ſtatuimus ne popu-
lus paſtorem ſuum aut ex aliquo in eum prauo af-
fectu, aut priuato conſilio ſine authoritate Prælato-
rum Eccleſiæ, dimittat aut alium conducat. Sæpe
enim euenit vt populus paraſitis magis quam veris
Miniſtris delectetur, ac ad ſuum placitum ſibi doc-
tores deligat
poſtolus damnat, & Deus ſua lege prohibet, ideo re-
uocamus in vfum canones Apoſtolorum & ſancto-
rum patrum contra ebrietatem & luxum Sacer-
dotum, vt Concilium Agathenſe habet, & in de-
cretis legitur. Quicunque ergo ebrietate ſuum of-
ficium denigrant, eos à miniſterio amouendos eſse
ſtatuimus. Nec ſacerdotibus ſimul cum Laicis a-
pud cauponas ingurgitare concedimus.
bono ordine retineri poſſint, decreuimus vt ſingulis
ſex menſibuſ in anno paſtores conueniant, hoc est
ligens fiat exquiſitio, & omnia ritè & ordinè
cognoſcantur. Qui autem in Synodo vocati
non comparent excepta neceſſitate probabili, eos
depoſitionis pœna mulctandos eſſe iudicamus. In-
terea ſi aliqua turba inter Paſtores orta fuerit,
Paſtores coram ſenioribus cauſam agere & com-
ponere poſſunt.
quis ex odio vel maleuolentia fratres apud ſenio-
res accuſet, ſed ex charitate fratres ſuos ad Præ-
poſitos deferat, vt eorum animos lucrentur. Ita &
Laicis faciendum eſſe cenſemus. Hanc autem de-
lationem propter medicinam animæ non autem ad
carnis affectum explendum fieri cupimus.
inordinatas diſſenſiones, à Paſtoribus Ecclefia-
rum noſtrarum abeſſe volumus. Chriſtus enim
nos in pace vocauit, Et ſi quis pacem Miniſtro-
rum ſuperba elatione turbauerit, Iuriſdictione Ec-
cleſiaſtica puniendum eſſe decreuimus.
autem diebus compotationibus & curſitationibus
vacant, poſt admonitiones niſi ſe emendarint de-
ponendos eſſe iudicamus. Statuimus itaque vt bi-
nas diebus Dominicis ſemper, reliquis autem ternas
Contiones, cùm magis a laboribus manuarijs va-
cabit Populus in vna hebdomada proponant. Hoc
enim facientes & ipſi Paſtores in doctrina non
parum proficient, & Populus Sacris Contionibus
magis aſueſcet.
Eccleſiam deferat, ſed completo termino anni ſui, et
cum venia & Indulgentia Seniorum diſcedat aut lo-
cum mutet. Illud etiam hic ſeruandum iniungimus
imo frequenter etiam inculcamus, ne futilitate Ec-
cleſias, ſuas operas illis promittendo, Paſtores fal-
lant, ac ita #eipſos & Miniſterium deludant: Nam
qui alijs vita & doctrina præeſſe debet illum turpe
eſt mentiri, & ſic mendatio ſuæ vtilitati conſulere.
Summa ſiquidem in Paſtoribus virtus est, non men-
tiri.
uerit, Paſtores pro ſua facultate ipſis deputatum ſub-
Scriptum eſt enim omnia ſine murmuratione facite.
Nec ſine expenſis hoc præſenti tempore in re quam-
libet minima cauſam agere poſſumus. Nam cum
tyranni rerum potiantur, neceſſe eſt vt pecunias &
munera ad manus habeant quilibet. Scriptum ve-
ro est etim alicubi, da eis pro me & te, ne eos of-
fendamus.
(maximè hoc tempore) vt improba garrulitate
hoſtes veritatis bonos ac fidos Paſtores implicent (ſi-
cut etiam experientia nos docuit) vt eos in pericu-
lum demergant: Ideo ſtatuimus præſertim Pasto-
ribus vt iam admonitos & toties conuictos hælreti
cos iuxta mentem Pauli ita fugere diſcant, vt ne
verbulo quidem cum ipſis diſputent aut congredian-
tur, ne cum illis pugnando Sacro Sanctum Dei no-
men iterum malè audiat, & ſe ipſos in ruinam Paſ-
tores præcipitent. Scriptum eſt enim, ſinite eos quia
cæci ſunt, &, hæreticum poſt vnam ac alteram ad-
monitionem fuge. Et, faber ærarius me multis
malis affecit, quem & tu caue. Qui ergo verba ve-
ritatis oppugnat, & verbi Miniſtris vera docentis
reſtitit, is planè deſerendus atquè fugiendus eſt.
hæreticis aliquam conuerſationem habeant. Scrip-
tum eſt enim, Qui hanc doctrinam non affert, nec in
domum recipiatis, nec aue ei dixeritis.
Eccleſia, nihil Paſtores priuato iudicio decernant,
ſed mox ad verbum Dei, & ad Canones ſancto-
tum Patrum qui cum verbo Dei conſentiunt recur-
rant, expectato interim & præiuditio doctiorum &
Seniorum in cauſis arduis.
ipſis librum parent, it quo Catalogum omnium in-
fantium Baptizatorum annotando diem ſingulorum
& nomen cuiuſquè conſcribant, & ſeruent ob mul-
tas, quæ ſolent accidere in Eccleſia occurrentias, re-
linquant poſtea ſuis ſucceſſoribus.
ſia Superintendentis alicuius, in alterius diocæſiam
tranſwat aut recipipiatur ſine literis teſtimonialibus
illius Superintentendis vndè tranſit. Hoc maximè fir
mum eſſe volumus propter impios Doctores, ne ij
clam in cætum noſtrorum fidelium ſubrepant.
periantur Eccleſijs, qui Miniſterium diris deuouent,
& ipſos Miniſtros perſequuntur, tamen Paſtoribus
manſuetudinem & humilitatem commendamus. Ne
igitur conuitia in ſuos fautores, quorum lacte alun-
tur, congerant, etimamſi ipſi malè à ſuis excipian-
tur. Ita Chriſtus conuitium Samaritani præterijt.
Si qui autem tales maledici & conuitiatores reperi-
untur, poſt priuatas & publicas correctiones, niſi
moliores euaſerint in Domino deponendos eſſe decre-
uimus.
ſijs honeſta ac pia ſubiectione ſubijciantur Rectores
ſcholæ, nec ſuos Paſtores apud alios iniuſtis delatio-
nibus prodant. Si qui autem contra Præpoſitos ſu-
os temerè inordinatas diſsenſiiones mouerint, iudicata
cauſa, ſi rei deprehendantur puniendos eſſe iudica-
mus. Illud etiam ab ipſis requirimus vt o fficio il-
lis propoſito diligenter prouideant in ſchola docendo,
ita in Templo quod eorum eſt in omnibus vt ſuas
vices ſuppleant mandamus. Præterea ne vltra vi-
res à Paſtoribus dapes regales exigant ſed quod
paſtor ad menſam habere poterit eo ſint contenti.
mutuum præſtent honorem, cibumque ex conductio-
ne debent, ſin minus de ſuis Rectores vt cibum ſibi
procurent ſtatuimus.
cleſiæe conſiſtere non poſſunt, magis reſtituatur, vi-
ſitationem Eccleſiarum ſingulis annis ſemel facien-
dam concludimus, vt ſcilicet de doctrina & mo-
ribus Paſtorum & auditorum diligens fiat exqui-
ſitio ita tamen vt viſitatore ab illis alantur qui vi-
ſitantur .Acto: 15.
eorum gratia conueniunt ſuis ſumptibus cum plebe
eorum alantur ac prouideant. Impoſſibile eſt enim
vt prætextu ordinationis nos ex hauriendos ſæpe a-
lijs præbeamus. Illud etiam requirimus vt antequam
in publicum prodeant examen, in ſchola à Recto-
ribus ſcholarum latinè examinentur, poſtea is Tem-
plo publicæ res eorum agatur.
nem ſpiritualem, vel excommunicationem vocare ſole-
mus, in Eccleſias noſtras reuocamus. Perpetuo enim
bitque dùm mundus iſte ſtabit. Concludimus igitur
ſecundum verbum Dei quod ligat & ſoluit omnes
apertè flagitioſos, ebrioſos, per viros conuitiatores,
fures, auaros, adulteros, ſcortatores & eos qui
quæſturam cum vſura exercent, qui Eccleſiæ Chriſti
ſcandalo ſunt, & intus inter greges hærent hoc
flagello ſpirituali vt puniendos, aliqui reſipiſcendes
viuant, non reſcipiſcentes vero in peius ruant in per-
petuum. Illud etiam, addimus vt non niſi obten-
ta reconciliatione, qui publice deliquerunt in Eccleſi-
am recipiantur, idque fiat ad eam moderationem,
quam præſentia tempora ferunt.
vſque ad tempus Synodi, choreis cuiuſlibet formæ,
quæ in genere homini Chriſtiano ſunt illicitæ & in-
dignæ, interdicimus, ac in templo publica Contione pro
hibere ſtatuimus.
do magis virtuti incumbendum, magis à ſceleribus
abſtinendum, templa Chriſtianorum frequentanda,
orationibus inſiſtendum) quia tunc maximè prætex-
tu nuptiarum & honeſtatis, ebrietati ſuæ patroci-
minum diſſolutiſſimis reatibus irritant, In noſtris
Ecclæſijs fieri interdicimus, nec ſponſalia eo die per-
agi concedimus. Scriptum eſt enim non facies o-
pus in eo, ſcilicet, quod impediat Sabbathi ſancti-
ficationem. Neque Sabatho copulari permittimus,
hoc iure, vt die Dominico homines nuptiarum cau-
ſa vino æſtuent, ſed ſi eodem die abſoluantur. Fe-
ria etiam ſecunda nuptias fieri omnino interdici-
mus. Dies enim Dominicus, qui eſt paraſceue nup-
tiarum ſequentium, ita impediretur, Copulatio quo-
que coniugum ſobria mente & loco congruo eſto.
quiaa nec regulam veritatis excedit, in noſtris Eccle
ſijs ſeruandum eſſe ſtatuimus. Ita & Dominus
Eccleſiam ſuam quæ ſponſa eius vocatur, fide, ſibi
copulauit Ezech. 16. Oſe. 2 Mal. 2. Deſponſa-
bo te mihi in fide & poſtea cognoſces Iehouam.
Et iuraui tibi & ingreſſus ſum pactum tecum ait
Dominus Iehouah, & fuiſti mea.
nium de vtriuſque partis libertate.
rannorum copulet, in quibus cauſæ finales matrimo-
nij præcipuè impediuntur, et fieret defraudatio alteri-
us partis. Infra decimum quartum annum iuniores
cum iunioribus non copulamus, cum maturis autem
& grandeuis viris virginem infra ſedecimum an-
num non copulamus. Qui autem copulauerint eos
deponendos eſſe ſtatuimus. Volumus præterea vt
Paſtores de cauſis matrimonialibus ſecundum ver-
bum Dei & legem naturæ, & ea quæ in lege diuina
& legibus Sanctorum Imperatorum extant, non ſe-
cundum leges Papiſticas, quæ nullæ ſunt, iudicent.
deſtina illa & furtiua ſponſalia, materiam eſſe ſum-
morum malorum, & aßiduarum rixarum, periu-
riorum, & cædium, Adeoque fædiſſimam peſtem &
turbationem Eccleſiæ & rerum ciuilium inde enaſci.
Idcirco ea omnia ex noſtris Eccleſijs proſcribimus.
Illud etiam obſeruari ſtatuimus, vt in componendis
matrimonijs electi ſenes, probitate præſtantes viri,
in ſingulis pagis ciuitatibuſque præſint. Mulieribus
rum compoſitionē omnino interdicimus, ac ante-
quàm res à procis ad finem producatur, Paſtori re-
uelandam eſſe ſtatuimus.
iunctio interceſſere, ſi odio laborauerint mutuo, non
ſecus fide copulentur quàm reconciliatio accedat. Si
vero legitima odij et diſſeparationis interceſſerit cau-
ſa, vti à ſe diuelli etiam à matrimonio poſſunt: ſic
ſi iuiuſta & a ffectuoſa fuerit præſumptio, niſi rea
perſona concordiæ ſtudeat, ſpe futuri coniugij pri-
uanda eſt, alia in ſuo honore ſalua.
tur) quando ad publicas preces conuenire ſolent fide-
les adminiſtrari in Domino, præſente parente, &
proximis præcipimus, excepto caſu neceſſitatis
ob morbum præſertim infantis. Si autem contin-
gat propter paucitatem Miniſtrorum in villis vbi
de ſunt Miniſtri, nec locus publicus Miniſterio deſ-
tinatus ſit, infantes offerri in Baptiſmmum , ibi
Miniſter in priuata quoque domo excepta tamen do-
mo cauponarum, liberè Baptizare poterit infantem,
ſacrificandi facultati interdicit Apoſtolus, ita bap-
tizare etiam in ipſo neceſſitatis articulo omnino in
Domino interdicimus. Impium enim eſſet, ſi mulieres
Sacerdotalis officij ſortem ſibi vendicarent. Nequè
enim aut mulieribus aut quibuslibet priuatis manda-
uit Chriftus vt babtizarent, ſed quos Apoſtolos
conſtituerat ijs mandatum hoc dedit. Quod ſi au-
tem mulieres baptizauerint, quia in alienum munus
inuolant, babtiſmus earum irritus fiat, & infans il-
le à Miniſtro Eccleſiæ baptizetur. Nemo enim ſi-
ne legitima vocatione in Eccleſia miniſtrare potuit.
viri quam fœminæ quicunque communioni apti fu-
erint, ad Sacramentum corporis & Sanguinis Do-
mini accedant. Interea Miniſtris obſeruandum
eſſe decreuimus prius hoc denuntiare populo, primùm
vt ſe quiſque ad eam recipiendam dignè præparet,
eaque reuerentia quám ratio poſtulat. Hoc quo-
que à Miniſtris non erit prætereundum, vt ſi fortè
tribuitur, fuerint, nondum tamen religionis diſcipli-
næque inſtitutis imbuti, ij ſi participare Sacramen-
to velint, Miniſtros adeant, à quibus in priuatis ædi-
bus erudiantur, de fideque conſeſſa diligens fiat in
quifitio. Ita & Tigurinam Eccleſiam facere le-
gimus.
Deum, & inprimis repugnant Sacroſanctæ com
munioni, ab ea excludat Paſtor quos nouerit palam
peruerſos & peſſimo exemplo dißidere, donec depo-
ſita ſimultate (id quod probè procurabit Paſtor)
in gratiam mutuo redierint.
panem in Cœna Chriſti accepiſſe & hunc acceptum
panem et calicem ſuis diſcipulis dediſſe ſcribunt.
Nos etiam Cœnam cum Pane communi & vino
quibus alimur, in noſtris Eccleſijs adminiſtrandam
eſſe decreuimus. Panem illum arborum folijs ſi-
milem & inter ferrum ſculptum combuſtum quem
alias oblatium vocant ad Miſſam Romanenſis Pon-
tificis tranſmittimus, ipſique rodendum donamus
debet, Ideo Paſtoribus decreuimus, vt exhorta-
tionem ſemper memoriter recitent vſitatsque verbis
proponant, nec multis ambagibus vſum Cœnæ Do-
minicæ obſeruent. Illud etiam requirimus, vt di-
ligenter conſiderent quos admittant, ſi eos enim ad-
miſerint quos iurè depellere poſſent, non minus pec-
cabunt ac ſi corpus Domini canibus ſummendum
traderent.
admonendos ſtatuimus, & ſi vitium non correxe-
rint, in cæetu fidelium habendos pro Ethnicis eſſe
cenſemus. Ita & in Antiocheno & Toletano Conci-
lio decretum erat.
cendos eſſe ſtatuimus, non enim pueris , ſed ijs qui
idonei ſunt diſcernendo corpori & ſanguini Chriſ-
ti, ſuæque ipſorum examinandæ conjſcientiæ (hoc
autem fruſtra requiritur à Pueris) inſtituta eſt
Cœna Domini.
enumeratione peccatorum, ex noſtris Eccleſijs pro-
ſcriptam eſſe volumus. Poteſt tamen læſam ha-
bens conſcientiam in rebus grauioribus Paſtorem
priuatim conſulere, & animæ ſuæ ex verbo Domini
conſolatione petere.
mero artibus & ſuggeſtionibus Sathanæ ſeducun-
tur vt in deſperationem incidant, huic omnino
tanto malo occurrendum eſt. Itaque quo eripian-
tur homines à tam graui periculo, Miniſtri erunt pa-
rati, vt in promptu habeant conſolationes ex puro
verbo Dei, vt eos à tentationibus eripiant, in pro-
miſſionibus confirment, ſpemque certam de Dei mi-
ſericordia & eius benignitate pœnitentibus faciant.
Hoc autem tunc maxime faciendum eſſe decreui-
mus, cum ægrotum poſtulare conſtabit.
normam fidei probati fuerint placuerintque Paſ-
toribus : Volumus vt ſinguli ſubſcribant nec poſtea
violauerit ſuperba elatione intumeſcendo, ip-
ſum vt manifeſtum hoſtem fidei, & boni ordinis
turbatorem ac violatorem, tandem iuriſdictione ſpi-
rituali puniendum eſſe decreuimus.
abſque Rectoribus &c.
guſti Anno 15 7 7.